697 sayılı Yasanın 2. maddesi uyarınca, ülkemizde esas olarak uygulanması gereken saatin anılan Yasanın 2. maddesinde düzenlenen "kış saati" olduğu, bunun istisnasını ise, maddenin devamında yer alan "başlangıç ve bitiş tarihleri belirtilmek" ve "bir saati aşmamak şartıyla" "yaz saati" uygulanması konusunda Bakanlar Kuruluna tanınan yetkinin oluşturduğu;
Bu çerçevede, 697 sayılı Yasayla Bakanlar Kurulu’na tanınan yetkinin sınırlı bir yetki olduğu, bu yetkinin "başlangıç ve bitiş tarihleri belirtilmek" ve "bir saati aşmamak şartıyla" kullanılacağı, anılan Yasanın söz konusu yetkinin süreklilik arzedecek şekilde kullanılması konusunda Bakanlar Kuruluna bir yetki vermediği dikkate alındığında, davaya konu 08/09/2016 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 07/09/2016 günlü, 2016/9154 sayılı Kararnamenin eki "Gün Işığından Daha Fazla Yararlanmak Amacıyla Bütün Yurtta Yaz Saati Uygulanması Hakkında Karar"da, 697 sayılı Yasanın 2. maddesi ile Bakanlar Kurulu’na başlangıç ve bitiş tarihleri belirlemek suretiyle yaz saati uygulanması konusunda verilen yetkinin sürekli hale getirilerek Kanunun verdiği yetki kullanımının aşılması, başka bir ifadeyle yaz saati uygulamasının kalıcı hale getirilmesi yönünden hukuka uyarlık bulunmadığına ilişkin Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu’nun 14/09/2017 günlü, YD İtiraz No:2017/806 sayılı kararı.

Tarih: 27 Eylül 2017

Sağlık Hizmetleri ve Yardımcı Sağlık Hizmetleri Sınıfı personelinin il içi atamaları ile ilgili genel esasların, bu konuda asli düzenleme yetkisinin kullanıldığı dava konusu Yönetmelikle belirlenmesi gerekirken, bütün usul ve esasların yönergeye bırakılmasında hukuka uyarlık bulunmadığı; Anayasa hükmü gereği aile birliğinin sağlanmasının gerektiği, hekimleri kapsayan "stratejik personel"e serbest veya özel kuruluşlarda çalışan eş dolayısıyla, eş durumu özrü nedeniyle atanma isteğinde bulunma hakkının tamamen kaldırılmasında hukuka uyarlık bulunmadığına ilişkin Danıştay İkinci Dairesinin 27/02/2017 günlü, E:2016/14817 sayılı kararı.

Tarih: 01 Haziran 2017

Yüksek Seçim Kurulunun 16/04/2017 günlü, 560 sayılı kararının; seçim hukuku kapsamında alınmış bir karar olduğu, seçim sürecine ilişkin bulunduğu, dava dilekçesinde yer alan istemler incelendiğinde davanın 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 2. maddesinin 1. fıkrasının (a) bendi kapsamında açılmış bir iptal davası olduğu, ancak Anayasanın 79. maddesinin 2. Fıkrası hükmü nedeniyle dava konusu  “KARAR”ın iptali istemiyle açılan davanın incelenmeksizin reddi gerektiği, Daire tarafından istemler hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş ise de; bu durumun gerekçesi gözönüne alındığında Daire kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediğine ilişkin Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu’nun 15/05/2017 günlü, E:2017/739, K:2017/2110 sayılı kararı.

Tarih: 18 Mayıs 2017

Yüksek Seçim Kurulunun 16/04/2017 tarih ve 560 sayılı kararının, seçim hukuku kapsamında alınmış bir karar olduğu, seçim sürecine ilişkin bulunduğu, dolayısıyla bu "KARAR"ın, idari işlem olarak nitelendirilmesine ve idari yargı denetimine tabi tutulmasına Anayasanın 79. maddesinin 2. fıkrası hükmü karşısında olanak bulunmadığından, başvuru konusu istemler hakkında karar verilmesine yer olmadığına ilişkin Danıştay Onuncu Dairesinin 24.04.2017 günlü, E:2017/954; K:2017/2222 sayılı kararı.

Tarih: 25 Nisan 2017

Davacılara ait taşınmazın uzun yıllardır kamulaştırılmayarak, mülkiyet hakkının kısıtlanması nedeniyle uğranıldığı ileri sürülen maddi zararın faiziyle birlikte tazminine karar verilmesi istemiyle açılan davada; 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununa 07.09.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6745 sayılı Kanunun 33. maddesi ile eklenen Ek 1. maddesinde, uygulama imar planlarında umumi hizmetlere ve resmî kurumlara ayrılmak suretiyle mülkiyet hakkının özüne dokunacak şekilde tasarrufu hukuken kısıtlanan taşınmazlar hakkında, uygulama imar planlarının yürürlüğe girmesinden itibaren beş yıllık süre içerisinde imar programları veya imar uygulamaları yapılması ve bütçe imkânları dâhilinde bu taşınmazların ilgili idarelerce kamulaştırılması veya imar planı değişikliği yapıIması/yaptırılması zorunluluğu getirildiğinden ve anılan Kanunun 34. maddesi ile eklenen Geçici 11. maddesinde, Ek 1. madde kapsamında kalan ve bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce tasarruf hakkı kısıtlanan taşınmazlar hakkında 5 yıllık sürenin bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren başlayacağı, bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten Önce açılan ancak henüz karara bağlanmayan veya kararı kesinleşmeyen davalara da bu madde hükümlerinin uygulanacağı düzenlendiğinden, uyuşmazlığın yeni Yasal düzenleme kapsamında çözümlenmesi gerektiği hakkında Danıştay Altıncı Dairesinin E:2015/6995; K: 2016/4782 sayılı kararı.

Tarih: 06 Aralık 2016